MORGEN BLIJFT HET NACHT
Gistermiddag las ik: ‘Misschien wat erg rauw op je dak na zoveel maanden stilte, maar ik wil toch graag dat je het volgende nu hoort in plaats van over een tijdje via-via, maar G. heeft vanmiddag zelfmoord gepleegd.’ Ik lees de rest van het mailtje niet, want even gaan mijn gedachten volledig op zwart. Daarna razendsnel. Ik moet het ex S. vertellen. De laatste 1,5 jaar was zij een vriendinnetje van mijn ex S., ik heb hen zelfs aan elkaar gekoppeld, en ik was de enige uit G.’s bekendenkring die daarvan wist, dus hij moet het wel van mij gaan horen. En met trillende handen, trillende stem en een bonzend hart zeg ik tegen ex S. dat ik hem iets heel ergs moet vertellen en dat hij daarna maar snel naar mij moet komen. En een half uur later zitten hij en ik, vriend B. en even later zijn vriendin S. aan tafel. En we nemen er een wijntje bij. En we praten. En we zijn stil. En ja, ze had dan wel problemen. Haar hele leven al. En niet van die kleintjes ook. Maar het ging toch zo goed de laatste tijd met haar? En ex S. zag haar de dag ervoor nog en toen zei ze nog dat ze dat, dat ene, nooit zou doen. Maar waarom dan toch? Waarom? En wat als? En we drinken nog een wijntje. En nog 1. En tussen alle grote vragen en wijze woorden maken we nog maar een harde grap, omdat dat het niet-begrijpen van de hele situatie iets lijkt verzachten. En pas als iedereen weg is jank ik al mijn tranen eruit. Omdat het zo zonde is. Omdat ik altijd had gehoopt dat het G. zou lukken om ooit van zichzelf en het leven te gaan houden. En dan nog maar een wijntje. En de volgende ochtend word ik wakker met een gigantische kater en pas na een paar seconden besef ik weer waarom. En even hoop ik dat het niet zo is. Maar wanneer ik alle lege flessen en glazen op de tafel zie staan, begrijp ik dat er gisteren ergens op gedronken moest worden.
Poeh, dat is niet niks! Sterkte! Gelukkig konden/ kunnen jullie er voor elkaar zijn.
Ik vond het heel erg om te horen van partner B. Ik keek hem met grote ogen aan, ik kon het niet geloven. Heb haar maar een paar keer gezien, toch raakt mij dit diep. Zo’n bruisende meid. Ik denk er veel aan. Sterkte.
oh.. die eerste seconden na het wakker worden waarin je denkt dat het allemaal een boze droom was – en dan het besef dat als een mokerslag aankomt dat het allemaal echt is gebeurd…
meissie toch… sterkte
xxx
Toevallig, op de de weblog van Low was er ook al een zelfmoord geval te lezen.
Sterkte!
Als woorden te kort schieten heb ik niets te melden……Sterkte!
Sterkte meis.
:( een knuffel voor jou..
Jeetje wat vreselijk… Veel sterkte!
Je wilt het niet begrijpen om dat je hoopt dat het dan niet waar is.. Veel sterkte!
sterke slotzin.
Heel veel sterkte, Luun!
Wat vreselijk………
Mijn vader heeft 25 jaar geleden dezelfde keuze gemaakt,later,veel later,kun je vrede hebben met die keuze.
Nu is het hard en rauw,ben je boos ,verdrietig en onthutst.
Heel veel sterkte.
Wat een verhaal! Vreselijk dat dit soort dingen ook gewoon (kunnen) gebeuren… Een collega van mij heeft een vriendin die, ik meen vanacht, is vermoord… Die is ook ineens een vriendin kwijt… Het zijn echt de oneerlijke dingen van het leven :(
Sterkte.
jezus hier moet even niet aandenken zeg dat een van me kennissen het zou doen nou sterkte !!!!
Life sucks en daar verandert een fles wijn niks aan. Sterkte ermee.
Het is inderdaad zwaar klote, niet eerlijk en ook compleet onrealistisch wanneer je zoiets mee maakt. Heb het zelf helaas ook een paar maal mee mogen maken en wat me het meest opviel na verloop van tijd was dat je hem of haar zo nu en dan zag lopen in de stad. Niet dat het diegene was natuurlijk. Maar ik vond het wel mooi hoe iemand ineens weer in mijn gedachten kon terugkeren in dit dagelijks leven.
Daar ben je nu nog lang niet en ik wens je dan ook oprecht alle sterkte en liefde voor de komende dagen, weken of wat er ook maar nodig is. Dikke zoen en knuffel.
Darn… Sterkte meis… Ben er even stil van.
Denk aan je.
Altijd vreselijk om zoiets te horen. Zo onbegrijpelijk ook. Helaas dit reeds een aantal keren van dichtbij meegemaakt. Vind het zo intens verdrietig dat iemand het leven als zo zwaar ervaart dat hij of zij geen andere uitweg meer ziet dan dit. Mijn maag knijpt alweer samen.
Sterkte mop!
xxx
Wat erg, veel sterkte gewenst!
Dikke knuffel
Ik las er ook al van bij Kaat…
Hard, echt hard. Maar goed dat jullie er als vrienden onder elkaar over kunnen praten en soms zelfs harde grap over maken. Want begrijpen zal je het nooit. En da’s misschien maar goed ook… Want anders zou je niet zo van het leven houden…
heel veel sterkte de komende tijd voor jou en alle andere nabestaanden
-x-x-x-
Luna, sterkte. P. ook trouwens.
Luun, Ik kreeeg deze week precies hetzelfde te horen over iemand die vol in het leven stond. Ik weet hoe je je voelt, sterkte
Luna veel sterkte. Ik heb het ook al een paar keer meegemaakt. Ik geloof dat het tussen de 25 en 35 de meest voorkomende doodsoorzaak is. De mensen met de grootste glimlach kunnen een groot en (voor hen) onoplosbaar verdriet met zich mee dragen.
Sterkte
Dat is zo triest. Iemand die de dood als enige uitweg ziet.
Zwaar voor jullie als vrienden, maar kennelijk was het leven voor haar nog veel zwaarder.
Veel sterkte, ook voor partner P.
Floor
wow
heftig zeg
hou je haaks!
Off topic: ik las op de site van een ander meisje dat je geweldige borsten hebt. Ik bedoel dat niet respectloos, aanstootgevend of whatever. Ik vraag me alleen af wie dat meisje ook weer was.
Neem ’t me maar niet kwalijk.
Jezus. Die reactie had ik beter onder een ander stukje van je geplaatst. (Al kan ik dus niet op haar naam komen).
Sterkte, Luna. Sorry voor mijn gebrek aan takt.
@Arjen: ach, Luna is artistiek en kunst gaat over erotiek en dood. En volgens Freud geldt dat voor alles. Hoe dan ook, je zocht waarschijnlijk dit stukje:
http://www.charlottesweb.nl/web/pivot_new/entry.php?id=546
Asl iemand een masker opheeft, kun je een zelfmoord nooit zien aankomen of voorkomen.
Een psychiatrisch verpleegkundige heeft me ooit een wijze raad gegeven inzake mijn toenmalige prive situatie en die ging over de driehoek: Patient, Vriend en Hulpverlener. De wijze raad is nooit op een andere stoel te gaan zitten. Met andere woorden, als vriend zijnde probeer vriend te blijven en ga geen hulpverlener spelen. Als hulpverlener moet je geen vriend gaan spelen. Wil een patient eruit komen, zal hij professionele hulp moeten zoeken, zelf moeten gaan zoeken.
wil iemand geen hulp, dan kun je hem ook niet helpen. Triest maar waar.
Het ga je goed!
een van de beste vriendinnen van twee vriendinnen van mij heeft dezelfde weg gekozen, en het kwam niet geheel onverwacht uit de lucht vallen heb ik begrepen… maar dan toch, ze was ook heel mooi en levendig, een krachtige uitstraling, ik heb haar maar een of twee keer ontmoet maar ze had toch een indruk achtergelaten, ik heb die nacht een kaarsje voor haar gebrand
Dat is erg tragisch en soms zie je het aankomen, soms weet je dat iemand niet lekker in zijn vel zit, liefdesverdriet kan soms al zo erg pijn doen dat je niet meer helder denkt en domme dingen. De reden kan ik hier niet uit halen, maar meestal is het toch zoiets als en dit en dat en deze, allemaal plusjes, die ineens teveel worden. Ik voel me soms ook wel zo, gisteravond nog, bij mij is het van de liefdesverdriet en het niet lukken om een nieuwe relatie te krijgen. Toch probeer ik signalen af te geven aan mijn omgeving, maar iedereen lijkt te druk bezig met zich zelf. Soms is er dan maar een uitweg en hoeveel plussen ik nog kan hebben???? Sterkte Luna en al de mensen die haar konden (was toch een zij he?)
Dank je Henk! Het is inderdaad Charlotte!
En ik vind het nog steeds wel stom van me. Dat ik het bij dit stuk vroeg.
Felle lichten, branden snel. Sterkte met het verlies Luna.